Makroekonomik veriler çetin ilerli­yor. Yılık bazda enflasyon düşme eği­liminde olsa da, aylık bazda halen istenen düzeye gelemiyor. TCMB de bu koşullara paralel, daralan rezervleri ve dalgalı kur seviyesini yönetmek için faizleri yukarı konumlandırdı.

Hanehalkı tünelin ucun­da bir ışık beklerken, şirketler için de hem makroekonomik koşullar hem de iş model­lerini etkileyecek regülasyonlar stratejik kararları kaygan zemine çekiyor. Bu yapı­lanma sürecinde özellikle dijital, yeşil ve sürdürülebilir dönüşüm bazı şirketler için içselleştirilerek bir rekabet avantajı yarat­ma çabasına dönse de, bazıları için çok gri ve ürkütücü.

Şirketlerin birincil amacı ne olabilir?

Bu soruyu tüm eğitimlerimde sorarım ve katılımcıların önemli bir kısmı kar maksi­mizasyonu der. Halbuki kar (bottom line) tahakkuk esaslı muhasebesel bir rakamdır ve şirketin değerini ifade etmez.

Peki, bu soruya cevap olarak, değer maksimizasyo­nu kavramını ele alsak ve buna paralel ola­rak hissedarın refahını arttırmak dersek? Doğru ama hissedar değerini maksimize etmek sadece bilanço yönetmek mi? Ro­bert Edward Freeman, 1984 yılında Paydaş Kuramı’nın altını çizerek, iş etiği kavramı­nı ortaya koymuş ve değer maksimizasyo­nunun hissedar ile sınırlı kalmadığını vur­gulamıştır. Bu teoriye göre bir şirket değer yaratmak istiyorsa, çalışandan kreditöre, devletten topluma kadar çok........

© Dünya