Kökleri hak arayışla­rından çok tarihsel travmalara uzanan IRA terörü, Good Friday an­laşması ile sona erdiğin­de, toplumlar arasındaki ilişkilerin ve devlet mer­kezi ile olan bağın nasıl tamir edileceği önemli bir merak konusuydu. Si­yasal şiddetin 1968-1998 yılları arasındaki 30 yıl­lık bilançosu 3 bin 500 can kay­bı, binlerce yaralının yanı sıra milyarlarca poundluk ekono­mik kayıptı.

Büyük Britanya, askeri ön­lemlerle sona erdiremediği bir siyasi yaranın kangren olma­dan kapanması gerektiğine ka­rar verdiğinde, elindeki en güç­lü silahın bitirmekten çok dö­nüştürmek olduğunu görmüştü. Çünkü para, toprak, makam gibi somut çıkar arayışlarına değil de kimliğinin tanınması, saygı görmek, onurunu korumak gi­bi soyut taleplere dayanan ve tarihsel travmalarla beslenmiş sorunlar “bitti” dendiğinde bit­miyordu.

Aksine mağduriyet anlatısı o topluluğun varoluşunun, kimli­ğinin ayrılmaz bir parçası hali­ne geliyordu. Britanya’da her iki taraf da bunun bilincinde oldu­ğundan silahlara veda sürecinde IRA’nın siyasal uzantısı olan Sinn Fein’in lideri Gerry Adams’ın şu sözlerini temel aldılar: “Barış, savaşın yokluğu değil, ilişkilerin dönüşmesidir; yani düşmanın yok edilmesi değil, düşmanlığın dönüştürülmesi esastır.”

Terör örgütü PKK’nın lide­ri Abdullah Öcalan’ın 27 Şu­bat’ta kamuoyu ile paylaşılan fesih çağrısının ardından ör­gütün kongresini toplaması ve kendini fesih noktasına gelme­si, inşallah 40 yıllık bir terör sü­recinin sonuna geldiğimizi gös­teriyor. Öcalan’ın çağrı mesajı da sadece bir bitiriyoruz mesajı değil. Zamanın değişen........

© Dünya