Enflasyonla mücadele devam ederken, geniş kitlelerin sırtı­na yüklenen maliyetler her geçen gün artmaya devam ediyor. Bunun en son örneğini hafta başında açık­lanan ocak ayı enflasyon rakamıy­la bir kez daha gördük.

Ekonomi yönetiminin 2025 enf­lasyon beklentileriyle uyumlu ol­mayan bir düzeyde gerçekleşen ocak ayı enflasyonu yüzde 5.03 olarak açıklandı.

Hemen karamsarlığa kapılma­dan, şubat enflasyonunu bekleme­ye başladık.

Zira mart ayında TCMB Para Politikası Kurulu’nun faiz kara­rında referans alacağı oranlar, şu­bat ve mart aylarındaki enflasyon oranları olacak. Faizlerde düşüşün devam edebilmesi için bu aylarda ele edilecek enflasyon oranlarının yüzde 2’nin altında çıkması gerek­mektedir.

İşte tam bu noktada enflasyonla mücadelede arzu edilen başarının elde edilememesinde rolü olanla­rın kimler oldukları aranacaktır.

Zaten sanayicilerin ve onların fiyatlandırma alışkanlıklarının bu başarısızlıkta belirleyici olduğu yönünde bir inanış kamuoyunda mevcut.

Daha önceleri olduğu gibi, muhtemelen siya­setçiler yine bu algının üzerine gideceklerdir. Özellikle sanayicilerin sözüm ona kâr hırsları­nın ve buna bağlı olarak uyguladıkları mark-up fiyatlandırma davranı­şından vazgeçmemeleri gerekçe olarak gösterile­cektir.

Bu gerekçenin siyasiler açı­sından kullanılışlı oluşunun en önemli sebebi de muhalif kesimler tarafından da bunun kabul gören bir görüş olmasıdır.

Yüksek kâr oranlarından vaz­geçmeye rıza göstermeyen sanayi­ciler, enflasyonla mücadelenin yu­muşak karnı olarak görülmektedir.

Hatta bu algının hâkim olduğu kesimlerde, bu süreçte sanayicile­rin kurlar üzerinde uygulanan bas­kılardan ve TL’nin göreli olarak değer kazanmasından şikâyetleri devreye girdiğinde, kamuoyundan sanayicilere yönelik ciddi eleştiri­ler yükselmektedir.

Hemen Türk sanayinin yeter­li katma değer yaratamadığı ve bu yüzden de kur desteği........

© Dünya