Ben 1983 doğumluyum, çocukluğum tek kanal­lı döneme rastlar. Herkesin evinde en azından siyah be­yaz televizyonların olduğu ve televizyonun her zaman açık olduğu bir dönemden bah­sediyorum. Aklımın ermeye başladığı zamanlarla Türki­ye’de siyasetin hareketlen­diği zamanlar paralel. Şim­di kontrol ettim, Turgut Özal 1989’da Cumhurbaşkanı ol­muş.

Ben Demirel – Özal re­kabetini hatırlıyorum. De­mek ki 1987 ve 1989 seçimle­ri bizim evde televizyondan takip edilmiş. Siyasi tarihe ilişkin benim kişisel hafızam bu döneme kadar gidiyor. Sonraki yıllarda o dönemin ve öncesinin siyasi olaylarını da gerek kitaplardan gerekse de 32. Gün başta olmak üze­re belgesellerden takip ede­geldim.

Ben sağ muhafazakar bir ailede büyüdüm. Hiçbir za­man milli görüş – Erbakan çizgi­sine kaymamış, genel olarak mer­kez sağda kalmış, nadiren de olsa milliyetçi – Tür­keş çizgisine kay­mış bir eksenden bahsediyorum. O hengame içeri­sinde muhteme­len babacan tavrı ve belaga­tinin gücünden kaynaklı en çok Demirel’i severdim. Rah­metli dedem Özal’cı, rahmetli babam da Demirel’ciydi, bu­nun da etkisi olmuş olabilir. Neyse çok uzatmayayım De­mirel’i........

© Dünya