Bu köşede aylardır kuru, faizi, doları bırakın stratejiye, iş modeline, yöne­tim kalitesini artırmaya bakın diyorum. Elbette ülkemiz şirketlerinin büyük ço­ğunluğu yapısal olarak konjonktürel yö­netim dediğim, yani likidite bolluğu dö­nemlerinde ucuz finansmana dayalı büyüme modelini benimsediğinden, ra­kipleri ile fiyat rekabeti yaptığından, ciro odaklı yönetildiğinden ve ihracatta da de­ğersiz TL ile rekabet modelini benimse­diğinden kuru, faizi, doları bırakamıyor.

Bırakmıyor. Bir ülkenin iş dünyası stra­teji, iş modeli, inovasyon, yönetim gibi meseleler yerine sabah akşam ekonomiyi konuşuyorsa, o ülkede konjonktürel yö­netim vardır ve iş dünyası siyasi kararla­ra bağımlıdır. Siyasetçiler makro seviye­de hata yaptığında, mikro seviyede bunu yönetmek zorlaşır.

Bir süre sonra siyasetçinin rasyonel ol­mayan karar ve politikaları iş hayatın­da konjonktürel yönetimi, iş dünyasında konjonktürel yönetim de siyasi karar ve politikaları besler. Faiz ve kur tartışmala­rı ile şekillenen ekonomik konjonktür si­yasetçi için de şirketler için de bir strateji aracı haline döner.

Buradan iki tür çıkış yolu vardır. Ya, si­yasetçi rasyonel kararlar alarak doğru olanı yapacaktır (küresel........

© Dünya