Son dönemlerde sohbet ettiğim pek çok şirket sahibi dostum sohbetler esnasında işlerden uzaklaşmak ve daha tatmin edici, daha huzurlu bir yaşam is­tediklerini söylüyorlar. Hepsi de büyük, iyi iş yapan şirketlerin sahipleri. Önem­li başarılara imza atmış, atmaya devam eden iş insanları.

Pek çoğu Ege’de bir sa­hil kasabasında yaşama hayali ile yanıp tutuşuyor. Bu dönemde çoğunun bunu istemesi tesadüf olamaz diye düşünü­yorum. Bu değerli dostlarım “ne dersin Bertan Hocam, mümkün mü, yapabilir miyiz?” diye sorduklarında “hayalinizi baltalamak istemem, ancak şu an yapa­mazsınız” diye cevaplıyorum. Bunun se­bebi, şirketlerin çoğunun kendi kendini yönetebilecek kurumsallık ve olgunlukta olmamaları.

Öncelikle patronlar neden yorgun, bu konuda görüşlerimi paylaşayım. Bu iş ile alakalı bir yorgunluk değil. Hepsi de işle­ri söz konusu olunca günde 10-12 saat ça­lışan insanlar. Burada sorun yok.

Bu yorgunluk, ülkenin zorlayıcı koşul­ları, sürekli değişen ve adaptasyon ge­rektiren makro koşullar, yıkıcı teknolo­jilerin getirdiği yeni iş yapış biçimleri, değişen iletişim ve insan ilişkileri dina­mikleri ile ilgili. Makro irrasyonalite ve değişim, iş insanını yordu.

Hele aile şirketleri ya da çok ortaklı........

© Dünya