Neo)klasik, ortodoks ana akım faiz artı­şı ile iktisat bilimine dönüleceğini, ir­rasyonel faiz indirimlerinin enflasyonun ne­deni olduğunu, söylemişti. Faiz teorilerine bakıldığında, iktisat biliminde ilişkinin tek yönlü ve faizin tek alternatif olmadığını ge­çen hafta bilime dönerek özetlemiştik.

Klasik Faiz Teorisi dışında, Fisher’in Ne­o-Klasik Teorisi, Keynes’in Likidite Terci­hi Teorisi, IS-LM Modeli (Hicks-Hansen), Friedman’ın Monetarist Görüşü, Neo-Key­nesyen (Taylor Kuralı) Görüş de vardır. Bun­lar faiz artışı ile enflasyon ilişkisine tek yön­lü doğrusal bakar. Ancak iktisat biliminde farklı görüş ve teoriler de var.

Modern Para Teorisi, Post-Keynesyen Görüş, Yapısal Enf­lasyon Teorileri, Neo-Fisherian Yaklaşım, Finansal Dominans Teorisi, Kur Geçişken­liği Teorisi, Beklentilerle Yönetim Teorisi, Gibson Paradoksu, Minsky Hipotezi, Finan­sal Represyon, Atalet (Tüketici Beklentileri) Teorisi, Büyüme ve İstihdam Modeli, Wick­sell Süreci, Keynesyen Karşıtlık, Açık Eko­nomi Yaklaşımı gibi. Bunlar içinde faizden enflasyona doğru bir ilişki olduğu kabulleri bulunur.

Özeti: ikinci paragraf salt ve tek doğru ka­bul edilip, üçüncü paragraf bilimde yok sa­yıldığında, aslında bu dogmatik kabulü ya­pan bilim dışında kalmaktadır. Tabii enflas­yon çeşitleri de önemli. Her yaklaşım veya teori enflasyonda aynı etkiyi, katkıyı ve so­nucu sunamayabilir.

1971 sonrası........

© Dünya