Faizin enflasyonist olabileceğini iktisat bilimi kuralları dâhilinde geçtiğimiz ya­zılarımızda akademik literatüründen pay­laşmıştık. Ortodoks ana akımın kural bazlı iktisada sadece neoklasik (ve neoliberal) açı­dan yaklaşıp diğer okulları ve kuralları dış­laması (crowding-out) farklı ekonomik ko­şul, durum ve ajanları yok sayması ekonomik çıktıların maliyetini arttırmakta.

Esas “Crowding Out” kamunun borçlanma maliyetindeki artışın özel sektör harcamaları ve yatırımlarını azalttığı şeklinde tanımlanır. Uysal ve Mucuk (2003), Türkiye için 1975- 2000 yıllarını kapsayan yüksek faizli dönem için bu sonucu bulmuşlardır. Ana akımın di­ğer (heterodoks) görüşleri yok saymasının maliyeti olarak dış ticaret, enflasyon, bütçe gibi konulardaki ortodoks para politikası id­dialarının gerçekleşmemesi gösterilebilir.

Makro ihtiyati tedbirler açıklanınca ana akımda yine bilim dışı döneme mi dönülüyor soruları, yorumları yapılıyor. Öncelikle lite­ratürde makro ihtiyati tedbirler ile para poli­tikasının çatışabileceği ve istenilen sonuçla­rı veremeyebileceğine dair görüşler olması­na rağmen (Beau, Clerc ve Mojon, Banque de France, 2012) makro ihtiyati tedbirler ve he­terodoks yaklaşımlar iktisat bilimi kuralları içerisinde yani bilimin içinde vardır.

Esas tartışılması gereken soru felsefi ola­rak “İktisat bir bilim midir?”. Yani bilim dı­şı olan akademide kimi görüşlere göre bizzat........

© Dünya