Gezegenin geleceği için doğal kaynakla­rı korumak, karbon emisyonunu azalt­mak, yeşil enerjiye geçmek… Bunların hep­si sıkça duyduğumuz başlıklar. Ama Bir­leşmiş Milletler’in 2015’te belirlediği 17 Sürdürülebilir Kalkınma Amacı arasında biri diğerlerinden biraz daha az konuşulu­yor: Toplumsal Cinsiyet Eşitliği.

Oysa bu madde, diğerlerinin temelini oluşturuyor. Kadınlar eşit değilse, hiçbir kalkınma he­defi tam anlamıyla gerçekleşemez. Sürdü­rülebilirliğin özü, geleceğe zarar vermeden bugünü yaşamaksa, kadınların her alanda eşit katılımı neden hâlâ tartışma konusu? Eğitime, istihdama, siyasete, sağlığa…

Ka­dınların sistemin dışına itildiği, geri plan­da tutulduğu bir yapının uzun vadede ayak­ta kalması mümkün mü? Bu soru bir empati testi değil, kalkınmanın ön koşulu. Kadın­ların dışlandığı ülkeler, ekonomik olarak daha az gelişiyor. Sosyal uyumu yakalaya­mıyor. Ekolojik politikaları bile daha kırıl­gan kalıyor. Çünkü eşitlik, sadece hak değil, aynı zamanda bir sistem güvencesi.

Türkiye’nin 2021’de İstanbul Sözleşme­si’nden çekilmesi, kadınların can güvenliği açısından ciddi bir kırılma noktasıydı. Bu sözleşme, taraf devletleri kadınlara yönelik şiddeti önlemek, şiddet mağdurlarını koru­mak ve failleri cezalandırmakla........

© Dünya