“Dinlettin boynu bükük şarkılar. Ses etmem, susarım anıların hat’rına. Gel etme dön artık, üzülecek mar­tılar”. İstanbul’un tarihi kıyı­ları – Eminönü, Karaköy, Ka­bataş, Beşiktaş sahilleri – her zaman hareketli, her zaman canlı. Kadıköy’den Üsküdar’a, Salacak’tan Boğaz’ın diğer ya­kalarına kadar, martı sesleri şehrin ritmiyle bir ahenk için­dedir.

Simidin sıcak, çayın ta­ze yudumlandığı bu sahillerde martılar kendi başlarına uçar­ken daima aynı gökyüzünde bir araya gelirler. Tıpkı İstan­bul’un semalarındaki uyum gi­bi, ekonomide hizmet ve mal fiyatları arasındaki denge de zamanla kendi akışını bulur, bazen birbirinden uzaklaşır, bazen yakınlaşır.

Son dönemde Türkiye ekonomisinde dört temel ayrışma dikkat çekiyor:

-Hizmet ve mal fiyatları arasındaki makasın açılması, -

-Hane halkı ve piyasa pro­fesyonelleri arasındaki enflas­yon beklentisi farkı,

-Kur tahminleri ve gerçek­leşmeleri arasındaki uyum­suzluk, ve

-CDS (Risk primi) ve tüketi­ci güveni arasındaki derin ma­kas.

Bu ayrışmaların temelinde “tek fiyat” teorisi yer alıyor. Ör­neğin, “Big Mac” endeksi, mal fiyatlarındaki farklılıkları an­lamak için sık kullanılan bir yaklaşımdır. Mal fiyatları, dö­viz kuru hareketlerinden doğ­rudan etkilenirken, hizmet fi­yatları daha yapışkandır ve alım gücünü belirleyen en önemli faktördür (Balassa-Samuelson etkisi). Piyasa profesyonelleri bu yapıyı daha hızlı benimser­ken, hane halkı geriden gelmek­te. İki grup arasındaki asenkron makro dengeyi bozmakta.

Piyasa düşük enflasyon bek­lentisi içerisindeyken, hane halkı hâlâ p’ler civarında yüksek enflasyon hissediyor. CDS, 270 baz puana........

© Dünya