Covid-19 sonrası enflasyo­nist dönemde iki popüler ‘caps’ akıllarda yer etmişti:

1.‘50 Cent’in, yükselen fi­yatlar nedeniyle ismini değiş­tirmesi gerektiği,

2.‘Jay-Z’nin meşhur şarkı­sına ithafen, euronun artık “1 bile etmediği.”

2022 yılında euro-dolar kur çaprazı, ‘parite’ diye nitele­nen ‘1’ seviyesinin altına ka­yarak tarihi bir dönemeçten geç­ti. 14 Temmuz’da başlayan bu sü­reç, 10 Kasım’a kadar devam etti. 28 Eylül’de 0,9536 ile dip noktası görüldü, ancak ardından euro to­parlanarak 1,02 seviyesinin üzeri­ne çıktı ve 4 aylık 0,95 – 1,04 tek­nik bandını kalıcı şekilde geride bıraktı.

Böylece, euronun 1999’da piya­saya sürülmesinden sonra yaşadı­ğı 2000-2002 arasındaki iki yıllık parite altı dönem, tam 20 yıl sonra kısa süreliğine tekrarlandı. Şim­di ise euronun hızla 1,05’in altına kaymasıyla parite seviyesine yö­nelik tehdit yeniden gündemde. Bu düşüşü tetikleyen dört temel faktör var:

1.ECB’nin Fed’e kıyasla daha agresif faiz indirimine gitmesi,

2.Almanya başta olmak üzere Euro Bölgesi ekonomisinin yapı­sal sorunlar nedeniyle ABD’ye gö­re sert ivme kaybetmesi,

3.Avrupa siyasetinde artan be­lirsizlik ve

4.Donald Trump’ın ABD baş­kanlığına yeniden seçilmesi.

Bu faktörler bir araya geldiğinde euronun hızlı bir fiyatlama ile sert düşüş yaşaması kaçınılmazdı. Şu an 1,05 pivot seviyesinde konsoli­de olmaya çalışan euro, geçen haf­ta Fed’in faizi sabit bırakmasına karşılık ECB’nin 25 baz puan daha indirim yapmasıyla parite tehdi­dini canlı tutuyor.

18 Kasım tarihli ‘Bir Amerikan R-Star Hikayesi’başlıklı yazımız­da detaylıca incelediğimiz gibi, geçen hafta hem........

© Dünya