Geçenlerde bir üniversitenin mezuniyetinde bir pankart açılmış, güzel bir ayetin olduğu bir pankart. Ne güzel ne mutlu bizlere ki böylesi dini bütün gençlere sahibiz. Diğer taraftan pankartın önüne geçip perdelemeye çalışan bir grup var. Bunu görünce de bu gençlik neden bu kadar tahammülsüz dedim. Müslüman bir ülkede, Müslüman evlatların böylesi bir davranış sergilemesi utanç verici açıkçası.

Gençler neden bu hâle geldi. Duyarsız, dinden uzak ve tahammülsüz. Düşünmesi, dünyaya niçin geldiğini, yaşama sebebini sorgulaması gerekir insanın.

Her insanın hayattaki en derin sorusudur, “Ben neden yaşıyorum?” diye. Zihinleri kurcalayan, geceleri uykumuzu kaçıran bu soru, aslında varoluşumuzun merkezindedir. Kur’an, bu sorunun cevabını öyle bir ayette veriyor ki, bu ayet insanın hayatına yön çizip kalbine istikamet kazandırır. “De ki: Benim namazım, ibadetim, hayatım ve ölümüm, âlemlerin Rabbi olan Allah içindir.” (En’âm, 162)

Bu ayet, sadece bir cümle değil, hayatın bütünüdür. İnsanın dünyaya gelişinin, yeryüzündeki varlığının Allah’a adanmış olmasının açık bir beyanıdır. Aslında bir mümin için bu ayet, bir yön tayini, bir kimlik tanımıdır. Namaz, ibadet, hayat ve ölüm…

Her şey ama her şey, sadece........

© Doğruhaber