7 Ekim 2023’ten bu yana Gazze’de yaşananlar, insanlığın hafızasına silinmez kara bir leke olarak kazınıyor. Bombaların gölgesinde büyüyen çocuklar, yıkılan evler, paramparça hayatlar ve en acısı, açlık ve susuzluk. Gazze’de bugün açlık öyle bir noktaya gelmiş durumda ki gönderilecek bir ekmekle önüne geçilemeyecek, ilaçlarla bile tedavi edilemeyecek seviyelere ulaştı.

Açım, açım diyerek inleyen küçücük çocukların sesleri göğe yükseliyor. Açlıktan vücudu iskelete dönmüş bedenler, evladının karnını doyuramayan anneler ve babalar... Bir annenin, toprağın içinden tek tek ayıklamaya çalıştığı pirinç taneleri, çaresizliğin en yalın, en acı tasviri olarak hafızalara kazınıyor. Bu yaşananlar insanlığın utancıdır.

Evet, dünyada vicdanı olan halklar sokaklara dökülüp “yeter artık” diye haykırıyor. Ama liderlerden hâlâ kayda değer bir ses yükselmiyor. Siyasi hesaplar, ekonomik çıkarlar, jeopolitik dengeler... Hepsi bu zulmün önüne dikilmiş durumda. Fakat asıl garip olan, bunca açlığa, susuzluğa ve yürek dağlayan haykırışlara rağmen, özellikle annelerden beklenen o güçlü tepkinin gelmemesi.

Kadın, hayatın kaynağıdır. Anne, merhametin, şefkatin sembolüdür. Anne, evladının aç kalmasına, bir damla suya muhtaç olmasına dayanamaz. Kendi çocuğuna gösterdiği bu korumacı refleksi, yanı başında açlıktan........

© Doğruhaber