İlk kıssamız hem yardım isteme hem de yardım etmenin usulünü anlatıyor:

“Garip bir fakir, hikmet ehli ve aynı zamanda çok cömert ermiş bir zatın yanına vardı. Hikmet ehli zat oturmuş öğrencilerine ve sevenlerine sohbet ediyor, ders anlatıyordu. Fakir adam da selam verdi, boş bulduğu bir yere oturup bu muhterem zatı edeple dinlemeye başladı. Ancak garip adamın ilim tahsili için gelmediği belli oluyordu. Yüzündeki derin çizgileri görenler, onun feleğin çarkından geçmiş soylu, onurlu biri olduğunu hissediyordu. Bir de adamın elinde sanki içinde su varmış gibi tuttuğu bir bardak vardı.

Hikmet ehli zat, dersini kesti ve bu garip fakire dikkatle baktıktan sonar:

-Cevabını vereceğimiz bir sorun ya da giderebileceğimiz bir ihtiyacın varsa buyrun söyleyin, dedi.

Fakir adam:

-Hayır, ne soracağım bir soru ne de bir ihtiyacım var. Ben sadece bir tacirim. Senin ilim, ahlâk sahibi ve hayırsever biri olduğunu duydum ve sana bu elimdeki bir bardak suyu satmak için geldim. Bu suyu ancak onun değerini bilenden başkasına satmamaya yemin etmişim. Bunu alabilecek saygın biri olarak gördüğüm için sana satmak istiyorum.

Muhterem zat:

- Ver........

© Doğruhaber