Ey büyük komutan! Ey Yahya! Cennetin en ulvi makamlarından, yükseklerden, Rahman’ın sonsuz nimetleri içinde, huzura ermiş, mutmain olmuş bir kalbin sahibi olarak ümmetin acıklı halini hüzünle seyreden ve Habîb-i Neccâr gibi, “Keşke bu ümmet cennetin sonsuz güzelliğinin farkında olup dünyaya tamah etmeseydi de Gazze’nin, Filistin’in mazlum kadın ve çocuklarının yardımına koşsaydı!” diye hayıflanan sen ey büyük şehit! Ey özgürlük çığlığının en gür sesi! Ey Yahya!

Sen arkanda bir Kerbela bırakıp gittin! Hüseyin gibi kahramanca direndin. Göğsünü hedef alan mermilere, füzelere aldırmadan, elinde kalan son silahınla, sopanla bile direndin. Efendin İmam Hüseyin gibi “Heyhat Minez Zille!” feryadınla yeri göğü inlettin. İki kolu zalim kılıçlar tarafından kesilmesine rağmen oklarla delik deşik olmuş su tulumunu, susuzluktan feryat eden çocuklara ulaştırma yolunda can veren Hazreti Abbas gibi Gazze’nin çocuklarını savunmak için son nefesine kadar çırpınıp didindin.

Ey Yahya! Nice Hüseyinler düştü Gazze ve Lübnan Kerbela’sında! Nice Hasanlar, İsmailler, Muhammedler… Ümmeti diriltmek için, ümmetin izzetini korumak için aslanlar gibi kükreyerek can verdiniz!

Ey........

© Doğruhaber