Sorumlulukların öncelik sıralamasıyla ilgili Üstadın iç içe dairelerle yaptığı izah malumdur. ‘En cazip en çekici olanı, en dış dairedir’ derken en büyük vazifenin de en yakın dairede bulunduğunu söyler. Dünya Müslümanlarının haline üzüntüsünden birkaç kaşık çorbayı bile içmekte zorlandığı bilinen Bediüzzaman, elbette ehl-i kıblenin dertleri için yakınlık uzaklık kıyası yapmıyor. Ancak mekanla ve zamanla sınırlanan insanın yaratılışından kaynaklı en basit mecburiyetten yani “yakından uzağa” ilkesinden bahsediyor.

Zaten uzaktakinin yarasını sarmaya çalışanlar da yakınındaki acının anlamını bulan kimseler değil midir? O yüzden mesela, Amerikan zulmü altındaki en zor dönemlerinde, yiyecek ekmekleri olmayan Afganların, Filistin’e yardım için nasıl para toplayıp gönderdiklerini izlemişizdir. Yine kendileri İngiliz işgalini yaşarken Hindistan Müslümanlarının, Anadolu için gösterdikleri çabalar, gönderdikleri yardımlar öyle kolay unutulacak cinsten değildir. Misalleri çoğaltabiliriz.

En büyük savaş, en büyük yıkım, en büyük kayıp, en büyük yenilgi, en büyük acizlik, en büyük çile, en büyük dram burada. En yakında, burnumuzun dibinde.

Bu, dumansız alev kimyasal değil, sosyal soykırım, bu, sessiz yok oluş.

Öyle böyle değil memleket yangın yeri. El yakan fiyatlardan söz etmiyoruz. Ya da hâlâ Beyazıt Meydanındaki İstanbul Üniversitesinin simge fotoğrafını paylaşırken orijinalindeki Fetih Ayetlerini silen CHP zihniyetinin sıkıntısını da kaale aldığımızdan değil. Her kişiye ve her kesime göre değişen meseleler ayrı ancak herkesi içine alan ortak bir kriz var.

Tutuşan aile beyler........

© Doğruhaber