Kürtleri dörde bölenlerin bu parçalanmışlık üzerinden İslam coğrafyasının kalbi diyebileceğimiz İstanbul, Tahran, Bağdat, Şam ve civar başkentleri yaklaşık yüz yıldır dizayn ettiği apaçık bir gerçek. ‘Tavşan kaç tazı tut’ politikalarıyla Siyonist yularlı Batı, bu coğrafyayı kesintisiz bir çatışma ve husumet alanına çevirdi. Aynı zamanda devşirme projelerini cari etmeye aracı etti.

Kürt meselesi, Batılıların müdahil olmayacağı ve asgari olarak Ankara, Tahran, Şam ve Bağdat'ın oturacağı kardeşlik masası ile ancak kat’i bir çözüme kavuşur. Bunun dışındaki tekli çözümler lokalize ve pansuman çözümlerdir ve kaşıdığınızda diğer parçalar bu kavgaya elverişli hale getirilebilir. Mesela Irak Kürdistan'ı özerk bir statüye kavuştuğu halde Suriye ve Türkiye’deki iltisaklı Kürtler tarafından “Kürtlere çatı ve merkez” olma kavgası verildi.

Dolayısıyla Batılılar yüz yıldır yatırım yaptıkları Kürtleri ancak daha karlı bir alışveriş için satabilirlerdi. Ve dolayısıyla ‘bir sabah ansızın’ iki zıt ve düşman kutbun bu meseleyi, normal şartlarda akla ziyan bir öneri ile çözme iradesi göstermesi elbette normal değildi. Uzun olgunlaşma........

© Doğruhaber