Eğitim!

Önemli. Hem de çok. Öyle ki medeniyetin mayası sayılıyor.

Bu nedenledir ki; Aziz Peygamber, Mekke’de Daru’l-Erkam, Medine’de ise Suffa ile bu müesseseyi kurumsallaştırdı. Bu iki kutlu model tarihimizde “Nizamiye Medreselerine” dönüştü ve çağları aşan bir etkiyle günümüze kadar sirayet etti.

Lakin modernlik adı altında, Cumhuriyet döneminde, bu köklü eğitim kurumları birer birer kapatıldı. Yerine ikame edilen laik ve seküler eğitim modeli Anadolu halkları arasında, bilhassa da Kürtler nezdinde, yabancı bir elbise gibi durdu.

Bu nedenle bahsettiğimiz eğitim sisteminden ürktüler; çocuklarını, hele ki kızlarını bu okullara göndermekte tereddüt ettiler. Bu tavır, ilme ve öğrenmeye bir düşmanlık değildi. Asıl endişe ahlaki idi. Çünkü Cumhuriyetin dayattığı eğitim şekli, halkın örf ve edebi çatışıyordu.

Ancak zamanla, Cumhuriyet’in seküler anlayışı toplum nezdinde sindirildikçe bu korkular da hafifledi. Karma eğitim, kız ve erkeklerin birlikte okuduğu sistem, mecburen de olsa içselleştirildi. Yine de sorulması gereken soru şuydu: Anadolu........

© Doğruhaber