Resulullah’ın(S.A.V.) vefatında, herkesten çok fazla üzülen biri vardı: Beşir bin Akra. Herkes ağlarken, o şöyle seslenmekteydi. “İşte şimdi yetim kaldım. İşte şimdi garip oldum.”

Aslında bir bayram sabahı Aziz Peygamber’in üzgün gördüğü çocuktu o. Medine’nin sokaklarında, neşeli bir şekilde oynayan çocukların arasında durgun, ağlamaklı birini fark etmişti Peygamber. Sokaktaki çocuklar yeni elbiseler giyinmiş, saçları yağlanmış ve taranmış bir halde, cıvıl cıvıldılar.

Sadece bir çocuk boynunu bükmüş, eski elbiseleri üzerinde olduğu halde, ağlamaklı şekilde bir kıyıda oturmuş, oynayan çocukları seyrediyordu. Peygamber hemen çocuğa yaklaşıp, neden böyle somurtup, oynamadığını sormuş. Meğer çocuğun babası Uhud şehidi imiş.

Adını sormuş çocuğun. Buceyr diye cevap almış. Beğenmemiş Aziz Peygamber bu ismi: “Bundan böyle adın Beşir olsun” demiş. Sadece ismi değişmemiş Buceyr’in. Hayatı da değişmiş. Çünkü Peygamber onu hane-i saadetlerine dâhil etmiş:........

© Doğruhaber