Ana dilimiz, cüzi iradesiz kaderimizdir. Yani normal şartlarda ana dilimizi seçmez, sadece yaşarız.

Ana dilimiz, tarihin sabır dolu emeğiyle emzirilen öz kendiliğimizin annesidir. Hüzünlerimiz, gülümsemelerimiz, geleneğimiz, değerlerimizdir. Yani yaşamımızın kendisidir. Öyleyse normal şartlarda, dilimizi sadece yaşarız. Zaten doğar doğmaz yaşamaya başladığımızı da hiçbir zaman seçmek zorunda kalmayız.

Hz. Adem’e melekleri secde ettiren, Allah'ın kendisine bahşettiği, varlığı ve zamanı isimlendirebilme yeteneğiydi. Yani insan aslında dildir. İnsan dili oluşturur ama sonra dil iletişimin ötesine geçer. Kavramlar, insanın oluşumunu belirlemeye başlar.

Tek olan Allah, varlığın hepsini tektipleştirmediği gibi dilleri de tek dil kılmadı. Renklerin ve dillerin zenginliğini tek olan varlığının delillerinden kıldı. Öyleyse, Allah'ın ayetlerini inkar etmeye çalışanlardan olmamalıyız. Çünkü O, insanı farklı renklerde ve dillerde yaratmayı murad etti.

Yani ana dilimiz, doğuştan edindiğimiz mülkümüz, doğarken sahip olduğumuz özgürlüğümüzdür. Eğer Allah'u Teâlâ, Hz. Adem’e, mazereti ne olursa olsun, sonradan dile müdahale girişimlerinin ismini sormuş olsaydı, Allahualem Hz. Adem, ismini “zulüm” kategorisinin içinde anardı. Çünkü Müslümanlar olarak, Allah'ın verdiği bir hakkı kısıtlamanın mazeretini oluşturma hakkına sahip değiliz.

“Özgürlük” kavramı,........

© Doğruhaber