“İsmail” Bırakmışlar Adını, Anlatma! Göster Bize!

“Babacığım, emrolunduğun şeyi yap. İnşallah beni sabredenlerden bulacaksın”(Saffat Suresi: 102)

Çünkü “İsmail” bırakmışlar adını. Ey Meydanların Aslanı, Allah'ın Koçu! İşte yine uzattın boynunu Allah'tan gelen emrin bıçağına. Çünkü sen başını sadece ona karşı eğerdin.

İnsanlar durmadan sadece konuşuyorlar ey İsmail’imiz! Anlamıyoruz. Adını İsmail bırakmışlar, sen anlarsın. Ama sen de anlatma, bilfiil göster bize. Baş nasıl eğilir sadece Allah'tan gelen emrin bıçağına? Boyun, nasıl kıldan daha ince olur emrine? Korkularımızdan buda bizi. Küfrün pasından temizle ve bile öfkemizi. İncelt artık kaskatı kesilmiş yüreğimizi.

Görüyoruz, önce bebekler ölüyor bizde, sonra kelebekler. Ama yetmiyor. Annelerini göremiyorum İsmail’imiz! Çünkü yıkılan binalardan duman olmuş etraf ve kolonların altında ezilmiş bir baş ve örtüsü. Ama yetmiyor çünkü kimilerimizin başından almışlar ve gözleri örtmüşler o örtüyle. İsmi medeni bırakılmış barbarlar, en modern silahlarla parçalıyorlar. Az ötedeki tepede vahşiler, çığlıklarımızı, cümbüşlerle bastırıyorlar, yetmiyor. Dünyaya sağır uçaklar, çocuklarımızla körebe oynuyorlar. Onlar kör oluyor, çocuklarımız ise ebe oluyorlar. Oyun sonunda........

© Doğruhaber