İnsanoğlu zayıf bir varlıktır. Potansiyeli yüksek olmasına karşın, zorlu şartlar kendisini çepeçevre sarmalamıştır. Bu da hareket kabiliyetini sınırlamaktadır. Öyle ki, bazen insan atacak tek bir adımının dahi kalmadığını düşünebilmektedir. İşte böylesi durumlar çaresizlik hissiyatı ile ifade edilmektedir. Buna göre artık yapılagelenin sonuç üretmediği ortaya çıkmıştır. Yapılmak istenilen de bahsi geçen yüksek potansiyelin çok üzerine çıkmaktadır. Hal böyle olunca, kişi elleri kolları bağlı, orta yerde çaresizce kalmaktadır. Bu anda hissedilen bir miktar korku vardır. Bir de gözler beklenti ile umuda açılabilecek bir kapı arar bu esnada. Lakin daha çok öfke vardır burada: Kişi kendine kızar, etrafına köpürür, bu çaresizliği gidermeyen herkesi ve her şeyi mahkûm eder.

Hiç şüphesiz bugün Müslüman gençliğin içerisinde bulunduğu halet-i ruhiye az buçuk böyledir. Gözlerimizin önünde şeref ve haysiyetimiz, din ve namusumuz, nihayetinde insanlığımız yok ediliyor Gazze’de. Yüzümüze yüzümüze tükürülüyor. İşgal içimizden geçiyor. Lakin bu duruma karşılık olarak yaptıklarımız, hiçbirimizi tatmin etmiyor. Yürüyüşler, etkinlikler, olabildiğince yardımlar, sosyal medya paylaşımları vs. hiçbiri devam edegiden zulmü durdurmaya yetmiyor. Ne yapıp etsek devede kulak misali kalıyor. Nihayetinde çaresizliğimize çaresizlik katılıyor. Bu çaresizlik hali devam ettikçe, bu psikolojik yük bize ağır geliyor. Bundan dolayı kimimiz etkinliklere katılmayan yakınları ile kavga gürültüde buluyor kendini, kimimiz de işi daha da ileriye götürüp siyasilerden başlayarak........

© Doğruhaber