Gazzeli genç bir kardeşimiz;

“Ailemizden özür diliyoruz. Bizi kendimizle gurur duymamız için yetiştirdiniz ve gururun oğlu açlıktan şikayet etmez.

Ama bugün Gazze'de artık utancın yeri yok!

Artık sessiz kalma lüksümüz yok.

Acıyla söylüyoruz:

AÇIZ!"

Biz de bizi yetiştirenlerden, büyütenlerden özür diliyoruz. Bizi ümmetin bir parçası olmakla gurur duymamızı sağlayan ve gurur dolusu bir fert, bir nefer olarak büyüten tüm aydınlara, tüm alimlere, tüm liderlere, tüm baba ve analara;

Gurur abidesi fertleriniz, geleceğiniz, evlatlarınız olan bizler acziyet ve meskenet içinde çırpınır olmuşuz.

İzzete aç, kıyama aç, mücadeleye aç, gayrete aç, haykırmaya aç bırakılmışız.

Yıllardır alkışladıklarınız, 660 gündür tek bir somut adım atmadılar. Bırakın Gazze'ye askeri desteği, resmen siyonist vahşilerin tüm ihtiyaçlarına canhıraş koşuşturuyorlar.

Açlıktan, susuzluktan can veren kardeşlerine tek bir lokma bile uzatmadılar. Uzatamadılar diyemem çünkü yalan söylemiş olurum.

Desteklediğiniz, övdüğünüz, övündüğünüz liderler siyonist teröristlerin gönüllü garkatları oldu.

Her gün kınadıkları vahşilerle deniz aşırı ticaretlerini katlayarak arttırdılar.

Terör devletinin ne kadar silah tedarikçileri varsa hepsinin hamisi oldular, kendilerine ümmetin hamisi dedikleriniz.

Siyon soykırımına bir fiil katılanlar el üstünde tutulurken soykırımı lanetleyen hür yürekliler zorbalıkla derdest edilmekte.

Zalimin, iş birlikçisinin yüzüne hakkı haykıranlar yakapaça kodeslere tıkılmakta.

Mısır’ın firavunu siyonsoykırımının başladığı günlerde yüz binlerce hür yürekli........

© Doğruhaber