Yeistir. Umutsuzluktan doğan karamsarlık çıkmazı… Umutsuzluk girdabından kurtulmak için sarıldığımız konforumuz, zevkimiz, hırsımız… Denize düşen yılana sarılır misali…

Hâlbuki yeis manevi birer zehirdir. Gayrete gelmesi gereken duygu ve düşünceleri, davranış ve uygulamaları felce uğratan berbat bir zehir…

Hakiki manada imanı olanın yeis ile işi olmaz. O elinden geleni arda komadan tüm enerjisini yapması gereken için harcar. Duygu, düşünce ve emeli için hiçbir fedakârlıktan kaçmaz.

Eğer bugün âlem-i İslam’ın, ümmetin kalbine bu dehşetli zehir derç edilmemiş olsaydı bu çağda işlenen onca cürüm ve vahşet olabilir miydi?

İslam coğrafyasının göbeğinde avuç içi kadar bile bir cürmü olmayan üç beş milyon azılı siyonistin iki milyarı aşkın Müslümanların gözü önünde bu derece vahşet ve soykırım suçu işleyebilmesi hiç mümkün olabilir mi?

Bu küçücük işgal şebekesi koca koca (sözde) İslam ülkelerinin liderlerini kendisine birer hizmetçi ve ülkelerini yıllarca sömürülebilir yapabilir miydi? Akıl........

© Doğruhaber