Kur’ân-ı Kerîm’in indirildiği Mekke döneminde şiir sanatı zirveye ulaşmıştı. Şairler panayırlarda birbirleriyle yarışır, kazananların şiirleri Kâbe’nin duvarına asılırdı. Ümmî bir toplum olmalarına rağmen söz ustalığı ve edebiyat konusunda olağanüstü bir seviyeye gelmişlerdi. İşte tam da böyle bir ortamda, lafzıyla, anlamıyla ve nazmıyla eşi benzeri bulunmayan ilahî bir kitap indirildi: Kur’an. Bu kitap, yalnızca şairlere değil, bütün topluma ve onların şahsında kıyamete kadar gelecek bütün insanlığa açık bir meydan okumaydı.

Bu meydan okuma, Kur’an’ın tamamına, ardından on sûreye, nihayetinde ise yalnızca bir sûreye kadar indirgenerek ifade edildi. En kısa sûrelerden biri olan Kevser Sûresi dahi bu meydan okumaya konu olmuştur. Kur’an bu durumu şu şekilde bildirir:

“Eğer kulumuza indirdiğimizden şüphedeyseniz, onun benzeri bir sûre getirin. Allah’tan başka taptıklarınızı da yardıma çağırın, eğer iddianızda samimiyseniz! Ama bunu yapamazsanız -ki asla yapamayacaksınız- yakıtı insanlar ve taşlar olan ateşten sakının; o inkârcılar için hazırlanmıştır.” (Bakara, 2/23–24)

Bu ayetle Allah Teâlâ, Kur’an’ın bir sûresinin bile benzerinin getirilemeyeceğini ilan etmiştir. Kıyamete kadar teknoloji, bilim ve........

© Doğruhaber