Bera bin Azip anlatıyor: "Bir gün Resulullah (sas) ile Medine'nin huzur dolu sokaklarında dolaşıyorduk. Gözlerimiz bir boş arazide kalabalık bir grup gördü. Resulullah (sas), 'Kim bu insanlar, ne yapıyorlar burada?' diye sordu. 'Ya Resulullah! Bir cenazemiz var, o cenazenin mezarı kazılıyor.' dediler.

Bera bin Azip diyor ki, 'Peygamberimiz öyle bir hızla harekete geçti ki, biz geride kaldık. Koşarak mezarın kazıldığı yere gitti, mezarın kazıldığı yere vardığında yere çömeldi'. Ben de onun düşüncelerini anlamak için tam karşısına geçtim. Orada birkaç kişi, derin hüznün sembolü olan mezarı kazıyordu. Resulullah (sas) dizlerinin üzerine çömelmiş, gözleriyle mezarın kazılışını seyrediyordu. O esnada tefekküre dalıp, düşünmeye başladı ve mezar kazılana dek hüngür hüngür ağladı. O kadar çok ağladı ki, mübarek gözlerinden damlayan yaşlar, yere düşüp toprağı ıslatarak küçük bir gölcük oluşturdu orada."

Sonra mezar kazıldı, cenazeyi getirin dendi. Peygamberimiz ağır ağır ayağa kalktı ve mezarı işaret ederek, "Canım kardeşlerim!........

© Diyanet Haber