Geliniz, kısa bir süreliğine çağımıza asr-ı saadetten ışık tutan bir iyilik hikâyesi ile başlayalım. Mümkün değilse de zamanı kısa bir an için durduralım. O kutlu döneme hep birlikte şöyle sessizce bir misafir olalım.

Vâbisa, yeni Müslüman olmuş bir sahâbîydi. Vâbisa, Yüce dinimiz İslam’ın mesajlarını ile ilgili Peygamber Efendimiz (sas)’e sorular sormak istiyordu. Neyin iyi neyin kötü olduğu hususu ile ilgili bilgi almak istiyordu. Vabisa, zihnindeki soruları sormak üzere Sevgili Peygamberimizin yanına gitti. Onun gelişini fark eden Peygamber Efendimiz “Yaklaş Vâbisa! Yaklaş!” buyurdu ve onu dinledikten sonra sorusunu şu şekilde cevapladı: “Vâbisa! İyilik ve kötülük konusunda kalbine, vicdanına danış! Zira iyilik, kendisiyle gönlünün huzur bulduğu ve vicdanını rahatlatandır. Kötülük ise, insanlar onaylasalar bile gönlünü huzursuz eden ve vicdanına endişe verendir.” (İbn Hanbel, IV, 227; Dârimî, Büyu’, 2.)

Rabbimizin rızasına ulaştıran her türlü davranıştır iyilik. Gönülleri mutlu etmeye yönelik her türlü güzel haslettir iyilik. İstenilen, beğenilen, arzu edilen bir lütuftur. Bir başkasına karşılık beklemeden yapılan ikramdır, yardımdır. Hayat, iyiliği benimseme ve iyilerden olma yolculuğudur. Yolcu hangi durağa uğrarsa uğrasın, beklentisi hep iyiden ve iyilikten yanadır.

İnsanı insan yapan değerlerin bütünüdür iyilik. İyi bir kul, iyi bir evlat, iyi birer anne-baba, iyi bir eş, iyi bir komşu, iyi bir dost, iyi bir arkadaş olmak, kısacası iyi bir insan olmak Yüce dinimiz İslam’ın her birimizde görmek istediği en önemli özelliktir.

İyilik, sadece maddi imkânlarla da sınırlı........

© Diyanet Haber