(“Mezhepler, Kitaplar ve Ümmetin Kırılma Noktaları: 5 Asırda 5 Büyük İhmal” yazı dizisinin 5. ve son bölümü)

İslam ümmeti, “tek bir vücut” olarak inşa edilmişti. Kur’an’ın aydınlattığı yol belliydi, Resûlullah’ın (sav) sünneti ortaktı. Peki ne oldu da, Müslümanlar mezhep kavgasının pençesine düştü? Mezhep imamları, ilim mirasını ümmeti birleştirmek için bırakmışken, neden bu miras ayrışmanın sebebi hâline geldi?

Tarih boyunca Müslümanlar, ittihad yerine ihtilafı seçti. Mezhepler, Kur’an ve sünnetin hayata tatbik edilmesi için bir metot olarak ortaya çıkmıştı, ancak zamanla “kesin doğrular” gibi algılanmaya başlandı. Bu noktadan sonra, alimlerin görüş ayrılıkları, bir ilmî zenginlik olmaktan çıktı, siyasi ve sosyal bir ayrışmaya dönüştü.

Mezhepler neden birbirine karşı konumlandı?

İmam-ı Azam Ebu Hanife ile İmam Malik aynı ümmetin alimleriydi. İmam Şafii, hem Ebu Hanife’nin hem de İmam Malik’in öğrencilerinden ders aldı. İmam Ahmed bin Hanbel, İmam Şafii’nin talebesiydi. İlim, nesilden nesile aktarılıyordu. Ancak yöneticiler, bu ilim mirasını birliği güçlendirmek için değil, mezhep çatışmalarını körüklemek için kullandı.

Siyaset, mezhepleri birer güç aracı hâline getirdi. Halifeler ve devlet adamları,........

© Diriliş Postası