Bediüzzaman Said Nursî’nin eserlerinde sıkça geçen ve dikkat çeken kavramlardan biri “tablacı” kelimesidir. Bu kavram, Birinci Söz, Ramazan Risalesi ve Risale-i Nur’un farklı bölümlerinde metaforik bir anlatım aracı olarak kullanılmaktadır. Ancak Bediüzzaman’ın bu kelimeyi bilinçli ve sistematik bir şekilde tercih ettiği açıktır. Peki, “tablacı” kavramı ne anlama gelir ve hangi fikrî çerçevede ele alınmıştır?

OSMANLI GELENEĞİNDEN METAFİZİKSEL BİR YORUMA

Osmanlı saray kültüründe padişahlar, önemli misafirlerine yemek ikram ederken onları rahat ettirmek için geri planda durur ve yemekleri tablacılar aracılığıyla sunarlardı. Misafirler, yemeğin tablacılar tarafından taşındığını bilseler de gerçek sahibinin padişah olduğunu idrak ederlerdi.

Bediüzzaman, bu durumu kâinattaki tüm varlıkların Allah’ın nimetlerini insanlara ulaştıran birer tablacı olduğu fikriyle ilişkilendirir. Güneş ışık verir, yağmur su taşır, toprak meyve yetiştirir, hayvanlar süt ve et sunar. Ancak hiçbir varlık, kendiliğinden nimet üreten bir kaynak değildir. Hepsi, Allah’ın koyduğu kanunlara tabi olarak O’nun nimetlerini dağıtan aracılardır.

Bu bağlamda, insanın nimetlere yaklaşımı da şekillenmelidir. Nimetleri doğrudan sebeplere bağlamak, tevhidi gölgeleyecek bir düşüncedir.........

© Diriliş Postası