Sokak röportajları bir moda, bir salgın, bir çılgınlık olarak devam ediyor. Mekan sokak olsa da sokağın doğal bir parçası değil. Zaten maksat, sokağın nabzını tutmak, hislerine aracılık etmek değil.

Rating avcıları, mikrofona ulaşmayı kolaylaştırarak, sokağı talan ediyorlar. Sokaktakileri senaryolarını kendi yazdıkları parodilerin oyuncuları yapıyorlar. Sosyal medyadaki kuralsız yarışta, ahlaktan arındırılmış rekabette, kendi şöhretleri için malzeme topluyorlar.

Hazırlık gerektirmeyen, kolay, kışkırtıcı bir formatları var. Bir bakışta doğru insanı bulmalarına da gerekmiyor. Biraz zaman ayırır, çok deneme yaparlarsa, büyük balığı yakalıyorlar. Yine de istediklerini alamazlarsa, ele geçirdikleri ham malzemeye, kurgu odasında kendi istedikleri şekli veriyorlar.

NEYE HİZMET?

Demokrasiye, ifade özgürlüğüne hizmet ettiklerini söyleyebilir miyiz? Hayır. Toplumsal barışa katkı sağladıklarını da görmedik.

Soruyla yönlendirilerek, cevabın nasıl geleceği tahmin ederek mikrofon uzatıyorlar. Sözleri sınırlarda dolaştırıyor, hafif bir dokunuşla sınırı çiğnetiyorlar.

Ayaküstü çözümler, kestirmeden cevaplar, filozofluklar, derin........

© Diriliş Postası