Ülkemizin havasından mı suyundan mı yoksa kültüründen mi, bilmiyorum. En temel meselemiz; iletişimsizlik. Bir türlü doğru dürüst kendimizi ifade edemiyoruz. Ya yanlış anlatıyoruz ya da yanlış anlıyoruz. Bu iletişim beceriksizliği başımıza olmadık işler açıyor. Özünde iyi insanlar olduğumuza inanıyor, temel özelliğimizin “merhamet” olduğunu düşünüyorum. O nedenle olağanüstü şartlarda inanılmaz işler başarıyoruz. Depremde, yangında, savaşta güzel hasletlerimizle insanlığın timsali oluyoruz.

Başımıza gelen birçok felaketin sebebi “meramımızı” anlatmamamızdan kaynaklanıyor. Oysa iletişim, meramını anlatabilme sanatıdır. Gereksiz yere yaşanan şiddet olaylarının hatta cinayetlerin sebeplerinin başında bu ifade edememe meselesi var. Sözün bittiği yerde “şiddet” başlıyor…

Kendini ifade edemeyen fertlerden oluşan toplumlarda doğal olarak iletişim sorunu yaşanıyor. Bu durum medyaya, kitle iletişim araçlarına da yansıyor; kurumlar da bundan nasibini alıyor. Mesele, kuşakları ve kesimleri aşarak herkesi kapsıyor.

Daha doğru ve iyi iletişim kurmak için yakın zamanda ikincisi düzenlenen “İletişim Şûrası”nın hazırlık çalıştayında bütün boyutlarıyla bu konu konuşuldu. Birinci şûra, 2003 yılında yapılmış. Birinci şûranın notlarını gördüm.........

© Diriliş Postası