Arjantinli ünlü yazar ve şair Jorge Luis BORGES en çok okunan şiirlerden olan AN’LAR şiirini yazdığında 85 yaşındadır ve ölüm döşeğindedir. Bu uzun şiirin bir bölümünde şunları söyler:

Eğer yeniden başlayabilseydim yaşamaya,

Seyahat ederdim daha fazla.

Güneşin doğuşunu daha çok izler,

Daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim.

Bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır,

Çocuklarla oynardım, bir şansım olsaydı eğer.

Ama işte 85'indeyim ve biliyorum...

Ölüyorum…

Avustralyalı hemşire, hastabakıcı ve yazar Bronnie Ware işi gereği ölüm döşeğindeki pek çok hastayla irtibat kurar ve 8 yıl boyunca ölmek üzere olan insanlara refakat eder. Bu deneyimlerini de emekli olduktan sonra kitaplaştırır. “The Top Five Regrets of Dying” Ölmeden Önce En Çok Pişman Olduğumuz 5 Şey adlı bu 364 sayfalık kitapta şu 5 pişmanlığı anlatmaktadır.

“Keşke kendi hayatımı yaşama cesaretini gösterebilseydim”

“Keşke o kadar çok çalışmasaydım”

“Keşke duygularımı açıklama cesareti gösterebilseydim”

''Keşke arkadaşlarımla daha fazla görüşseydim”

“Keşke daha mutlu olmama izin verseydim”

Jorge Luis Borges’in şiiri ve Bronnie Ware’nin tespitleri bana geçen yıl okuduğum ve beni çok etkileyen başka bir cümleyi hatırlattı:

Ben ölünce okumadıklarıma kim üzülecek?

Bu cümleyi, yaklaşık bir yıl önce bir makalenin başlığında ilk kez okuduğumda oldukça etkilenmiştim. Hemen belirtmeliyim ki konumuzun son günlerde gündemi işgal eden GASSAL isimli dizi ile bir ilgisi yok. Çünkü bu cümle, 2013 yılında çıkan ve editörlüğünü DURAN BOZ’un yaptığı OKUMA HİKAYELERİ isimli kitaptaki bir makalenin başlığı. Makalenin yazarı ise Prof. Dr. TURAN KARATAŞ. Modern Türk Şiiri, Modern Türk Romanı, Edebi Süreli Yayınlar ve Edebiyat Terimleri konularında araştırmaları ve........

© Dikgazete.com