“Izdırabın sonu yok sanma, bu âlem de geçer

Ömr-ı fani gibidir gün de geçer, dem de geçer

Gam karar eyleyemez hane-i hürrem de geçer

Gece gündüz yok olur, an-ı dem adem de geçer”

diyen Neyzen Tevfik’in 28 Ocak ölüm yıldönümüydü…

Biyografisine baksanız; “Tevfik Kolaylı (24 Mart 1879 (Hicrî 1296; 1880?); Bodrum, Muğla - 28 Ocak 1953; İstanbul.) Taşlamalarıyla tanınan Türk neyzen ve şairdir. Taşlama kitaplarının yanı sıra, çeşitli taksimler ve saz semailerinin bestecisi olarak da bilinir. Haksızlığa, yolsuzluğa ve yozlaşmışlığa karşı şiirler yazmıştır” şeklinde özet görürsünüz… Fakat hayatını okursanız, kendi deyimiyle ‘Azab-ı Mukaddes’i; bir başkasına göre de ‘Yangı Adam’ı bulursunuz…

“Maderle peder olup bahane

Sevketti kaza beni cihane” diye kendini belirten Neyzen Tevfik; başta sefalet olmak üzere her şeyi sonuna kadar yaşayan bir adam… Bir şair… Bir sanatkâr... Sarhoş… Ney üstadı… Berduş… Kafasındaki başlığı görüp, ‘Çıkar at onu kafandan’ diyene, “Rahmetli annemin pazar çantasıydı bu. Bende hatırası büyüktür; atamam” diyerek, çantayı dikip, başlık yapan ve başında taşıyan adam…

Kendi deyimiyle de hayatının adı: “Azab-ı Mukaddes…”

“Uyuşmadı gönlüm merd ile zenle

Ne bir iş bilenle, ne boş gezenle

Hicran köşesinde, bozuk düzenle

Neyzen’e her telden çaldırdın felek” de diyen Neyzen Tevfik’in, bazı kayıtlarda ve İstanbul Kartal’da bulunan mezarında, 1880 yılında doğduğu yazar.

Doğum yeri olarak da Bodrum geçer… Fakat bazı yerlerde de şu şekildedir: Atatürk, yaverini görevlendirip Neyzen’i Florya Deniz Köşkü’ne getirtir. Konuşurlar… Bir ara Atatürk sorar, “bir isteğin var mı” diye… “Paşam, ayıptır söylemesi. Benim bugüne kadar bir kafa kağıdım olmadı. Lütfedin de bana bir nüfus kağıdı versinler” diyerek ricada bulunur Neyzen…

O kayıtta doğumu ve diğer bölümler şöyledir:

“Adı: Tevfik

Soyadı: Kolaylı

Baba Adı: Hasan Fehmi

Ana Adı: Emine

Doğum Yılı: 1878

Doğum Yeri: Sinop, Bafra Kazası, Kolay Beldesi

İkamet Ettiği Yer: Bodrum.”

Kendisinin bir arkadaşına şöyle dediği de bir başka kitapta yer almaktadır:

“Benim ruhumda zaman zaman cemiyete karşı feveran eden, tiksindirici durum ve isyan ne kadar haklı ve köklü olursa olsun, insanlar içinde selim olduğuna inandığım ve bu yüzden sevip saydığım kimseler çok olmuştur. Bunların en başında da Bolu’nun Müstahkimler Nahiyesi’nden Abdurrahman kızı Emine Hanım ile Bafralı Kolaylıoğulları’ndan Hafız Hasan Fehmi Efendi gelir. Ben, bu iki aziz mahlûkun sülbünden Bodrum’da dünyaya........

© Dikgazete.com