(Anayasal ilkeler yazılarına bir ara.)

Yıllar önce anayasaya aykırılıkları anlatmak bugünkü kadar kolay değildi, bazen lafı çok uzatmak, metni ayrıntıya boğmak gerekebiliyordu. Neyse ki artık böyle bir zahmete gerek kalmadı, ahalinin ‘çoğunluğu’ olup biteni kavramışa benziyor. Nedenlerin tam olarak anlaşılabildiğini düşünmüyorum, buna mukabil, sonuç hakkında fazlaca kuşku duyan yok gibi. Sorun şu ki, sonucu değiştirecek bir şeyler yapabilmek için önce ‘nedenler’in doğru dürüst anlaşılması gerekir.

Anayasanın temel haklar rejiminin askıya alındığı farklı kesimlerce dile getiriliyor artık. Bu yazının yazıldığı gün, akşam vakti internete şöyle bir bakınca görebildiğim haberler şunlardı: Bir menajer 2013’teki Gezi eylemlerinde ‘hükümeti yıkmaya teşebbüs’ten ve yanlış anlamadıysam ‘yürürlükte olmayan’ bir yasadaki kavrama da atıfla (bu satırı yazdım, ancak kendi cümlemi anladığımı söyleyemem!) tutuklanmış. Halk TV ve bir gazeteci/yorumcuya soruşturma açılmış. Şöhretli oyuncular ifadeye çağrılmış… Bir de İmamoğlu var, artık her kürsüye çıktığında soruşturma açılacak belli ki. Eh, ben de iktidar olsam karşımda İmamoğlu’nu aday olarak görmek istemezdim doğrusu. (acep iktidardakiler, zamanında kendileri hakkında açılan soruşturmaların ve ıvır zıvır mahkeme kararlarının nasıl işlerine yaradığını unutmuş olabilir mi?)

Bu esnada, Ekrem İmamoğlu bir tweet yazmış ve büyük etki yapmış; “Kurtuluş yok tek başına, ya hep beraber ya hiç birimiz.” Çok güzel. Güzel olmasına güzel de, şu ‘beraber’ ve ‘hiçbirimiz’ sözcüklerini her okuyuşumda aynı can sıkıntısını yaşıyorum. Kimdir bu ‘hep beraber’ hareket etme potansiyeline sahip kesimler, var mı böyle birileri? Nitekim aynı saatlerde, olmadık bir gerekçeyle tutuklanan siyasetçi, Özdağ, kendi tutukluluğunun –hukuk dışılığı bakımından- Demirtaş (sekiz yıldır cezaevinde olan)........

© Diken