@behzatsahin7

‘Dere Sokak Üçlemesi’ böylece tamamlanıyor…

Biliyorum, üçleme daha çok edebiyat, tiyatro, sinema gibi sanat alanında kullanılan bir tabir ancak karşımdaki adam da kültür-sanat gazeteciliğinin duayeni İhsan Yılmaz. Takdir edersiniz ki öyle “Ali topu at” der gibi “Biz meyhaneye gittik” diye giriş yapamazdım.

Ama nihayetinde, biz meyhaneye gittik. İstinye’de. Daha önce Dere Sokak’taki iki meyhaneyi, Sinan Ocakbaşı ve Habitat Meyhanesi’ni yazmıştım. Listemdeki son adres Körfez’di. İhsan’la içmeyeli de çok uzun zaman, neredeyse üç hafta olmuş!

Çoğunlukla kalabalık sofralarda buluşuyoruz. Epeydir baş başa rakı içmemişiz. Ama bu kadar baş başalığı ben de beklemiyordum. Geldiğimizde iki müşteri vardı, biz daha birinci kadehi bitirmeden onlar da kalkınca, İhsan’a meyhane kapatmış gibi oldum.

Körfez, Dere Sokak’ın ana caddeye bakan tarafında. Girişte sokağa sıfır dört açık hava masası, ana kapıyı geçince de meze dolabı karşılıyor. Mutfak, meze dolabının arkasında. Asıl salon üst katta. 12 masası, barı bulunan bu katta beyazın hâkim olduğu bir ferahlık var. Kadın-erkek tuvaletleri de burada ve pek temizler.

İhsan’dan önce gelmişim. Genç garson, istediğim masaya oturabileceğimi söyledi; kot farkından dolayı ana caddeyle aynı seviyedeki manzaralı masaya kuruldum. İndiğim Tersane durağı da hemen önümde.

Tam biramı söylemiştim ki İhsan geldi. Mayalı içki içemediği için birayı iptal edip dünyanın en güzel distile içkilerinden rakıya geçtik. Ama boyutuna karar vermek için bir süre istişare etmemiz gerekti. Normalde en az 70’lik paklar bizi de, dün çok içmiş. Hangimiz içmiyor ki? Kibarlığımız tuttu, 50’lik söyledik. Dur bakalım.

Mezeler girişteki dolapta. Bayram ertesi........

© Diken