Yağmurlu akşamlar belgesel izlemek için adeta biçilmiş kaftandır…

Hele saat dokuz-on olduğunda el ayak çekilen, uzaktan domuz ve çakal seslerinin geldiği bir köy gecesiyse yaşadığınız…

Tadı iyice kaçmış futbol maçlarının öncesi ve sonrasındaki ezberlenmiş cümleler de bir lezzet vermeyince; hikayesine iyice aşina olduğum bir meseleyi ‘İnsan Avı: Usame Bin Ladin’ belgeselini izlemek için Netflix’i açtım.

Belgesel, 11 Eylül saldırılarından sonra ABD ve istihbarat teşkilatlarının Usame Bin Ladin’i yakalamak için yürüttüğü küresel avı ele alıyor.

Birçok arşiv görüntüsü, belgeselde anlatılanlara doğrudan katkı sağlamak için kullanılmış.

CIA’den eski görevliler, istihbarat analistleri ve askeri personelle görüşmeler de belgeselde önemli yer tutuyor.

Belgesel 2025 yapımı, üç bölüm. Mor Loushy ve Daniel Sivan’ın yönetmenliğini üstlendiği yapım kolay izleniyor.

Ancak zor bir soruyu bırakıyor izleyiciye: Bu belgeselin tarihsel hakikati anlatıldığı gibi mi?

Ya da başka türlü bakalım meseleye: Tarihsel gerçekliğe sadık bir anlatı gibi dursa da hakikati mi anlatıyor, yoksa kontrol edilmiş duygu yöntemiyle dramatize yapıya sarılmış, bir istihbarat operası mı?

İyisi mi biz hem bu belgeseli içeriğinden bağımsız olarak analiz edelim hem de belgesel sevdalılarına, bu alandaki yapımları izlerken kullanacakları pratik bir rehber sunalım. Bunun için yine ‘İnsan Avı: Usame Bin Ladin’ belgeselini örneklem olarak kullanalım.

Belgesel ilk bölümünde seyirciyi yakalamayı, Beyaz Saray’ın bakış açısına çekmeyi beceriyor.

Kamera ve kadraj olarak ilk bölümde ikiz kuleler saldırısı, Afgan dağları ve stepleri, sürece ilişkin haritalar var. Bu görüntülerde seyirci sürekli yukarıdan, adeta........

© Diken