Rivayete göre Erdoğan bağımsız yargı eliyle siyasi rakibini saf dışı bırakacak hamlenin yapıldığı günün gecesinde, koltuğunun sağlama alınmasının verdiği ferahlıkla ekran başına geçmiş, Saraçhane’de çaresizce toplanan kalabalıkları izlemeye koyulmuştu. Arada geçen kısa sürede ne yaşandığını bilmiyoruz. Fakat söylentiler doğruysa, gecenin sonunda öfkeden kumandasını yere fırlatıp kırmıştı.

Erdoğan’ın hiddeti takip eden günlerde katlanarak arttı. Bilmediğimiz şey değildi, sırtını dayadığı çoğunluk duvarının çatırdadığını hissettiğinde yüzünde toplanırdı öfke – Hatay depreminden sonra suratımızda patlayan o karanlık ifadeyi hatırlayın…

Bağımsız yargının yoğun mesaisi sonucu cezaevlerine doldurularak bertaraf edilen gençliğin sokaklardan arındırılması soğutamadı yüreğini. Kan beynine sıçramıştı, cami avlularında kurulan çilingir sofraları görünüyordu gözüne. Belki de ilk kez anlaşılamamanın, sesini duyuramamanın kahrını çekiyordu.

Kendi ifadesiyle ‘hiçbir kuralın, değerin, ahlaki sınırın olmadığı’ sosyal medya hesaplarına başvurdu mecburen. Malum ya, bağımsız yargının 23 yıllık asr-ı saadet devrinde iktidar arazisinde denk gelmediği turplar, muhalefetin tarlasından çıkıvermişti. Yazık ki Erdoğan, kendisine reva görülen – fakat........

© Diken