İnsan türünün, anatomik olarak modern insanın (Homo sapiens’in)i, bilinen ortaya çıkışının en yaygın kabul gören tarihi yaklaşık 300.000 yıl kadar öncedir.

Avcı–toplayıcı yaşamdan tarıma geçişin (Neolitik Dönemin) ise bilinen en eski örnekleri yaklaşık 12.000 yıl öncesine dayanmaktadır.

Dolayısıyla, günümüz insan türü, yerleşik yaşama ve tarıma geçmeden önceki evriminin yaklaşık 285.000 yılı boyunca tamamen farklı bir düzen içinde yaşadı.

Bu düzende tanrılar yoktu; kutsal metinler ve elçileri yoktu. Kontlar, krallar, sultanlar, padişahlar, derebeyleri, otoriteler yoktu. Papalar, kardinaller, piskoposlar, halifeler, şeyhler, şıhlar, mezhepler yoktu. Dünyevi ya da kozmik yasalar yoktu

Bugün “doğal” diye sunulan, insanlığın bireysel ve toplumsal yaşamını sıkı ve katı bir biçimde çevreleyen bütün bu yapılar aslında insanlık tarihin bu son ve çok kısa bir döneminde ortaya çıkan kavramlar, kurallar ve kurumlardır.

Özgürlüğün esas, eşitliğin doğuştan, dayanışmanın hayatta kalma biçimi olduğu bir dünya vardı.
Bu dünya avcı-toplayıcı dönemin dünyasıydı.

Yerleşik yaşama ve tarıma geçiş ise insanlık için yalnızca bir ekonomik evrim ve devrim değildi; bir yaşamsal kırılmanın, bir psikolojik travmanın ve ilk toplumsal mühendisliğin başlangıcı oldu. Çünkü tarım; eşitliği bozdu, üretim fazlası ürünü yarattı, üretim fazlası ürün kaynakları tek elde topladı, tekelleştirdi; tekelleşme, iktidarın ilk tohumlarını attı.

Bu yazıyla, insanlık tarihinin en kritik sorusunun peşine düşüyoruz:

“Otorite nerede ve ne zaman doğdu?”

Cevap, sandığımızdan çok daha derinde:
İnsanın (Homo Sapiensin) biyolojik zayıflığında, sosyal dayanışmasında ve yerleşik yaşama geçmeye zorlayan “kalabalıklaşmasında”.

İnsan türü diğer avcı hayvanlara göre inanılmaz ölçüde zayıftı. Çünkü doğada ve vahşi yaşamda hayatta kalmak için kritik olan neredeyse tüm fiziksel avantajlardan yoksundu. Üstelik henüz taş aletler bile geliştirememişken insanın çıplak bedeni, vahşi doğada en savunmasız organizmalardan........

© dibace.net