Yaşamanın savaşmakla eş değer olduğu bir coğrafyada yaşıyoruz. Hayatımızın her alanı bir cephe gibi. Adına ev denen cephede kadın erkek, çoluk çoluk geçinebilmek için, evdeki hesabı çarşıya uydurabilmek için mücadele ediyoruz. İş yerlerinde ayağımızı kaydırmaya çalışan, omuzlarımıza basıp yükselmek için çırpınan insanlarla bir arada kalma mücadelesi veriyoruz. Kadınlarımız evlerde, iş yerlerinde, sokaklarda ölmemek için çırpınıyor. Çocuklarımız adeta birer kurşun asker gibi, eğitim cephesine sürülüyor. Asık suratlılarla, asabı bozuklarla dolu sokaklar. Zaman psikopat, mekân zır deli…

Kan sesi geliyor bütün sayfalardan, feryat yükseliyor bütün sözcüklerden, cümleler ağlıyor hıncından… Öfke yükseliyor satırlardan… Sükûtuhayal hayatlar… Hayatlar baştan başa düş kırımı… Düşlerden çok sert düşüyoruz gerçeğe. Bu coğrafyada en çok gülerken üzülüyoruz. En çok sevinirken kırılıyoruz… En çok kar güvendiğimiz dağlara yağıyor. En çok da güvendiklerimiz bırakıp gidiyor bizi karanlıklar ortasında. En karanlıklarda, en apansız… Kötü, kötücül bir kuşatılmışlık… İyilerin, iyiliklerin kurşunlandığı bir alacakaranlık. Bir bulanıklık, bir bunalmışlık… Bir kötülük… Bir kötü…

Gelin Başı, Hanımların Dikkatine, Reklamı Atla, Antabus, Kul, Hepyek, Ülker Abla, Vatan Millet Samatya kitap adı bunlar. Öykü, roman, deneme kitapları. Okuduğumda yukarıdaki yazdıklarımı tekrar tekrar hatırlatan önemli kitaplar bunlar. Türkiye’nin, insanımızın, kaderimizin, talihimizin, kadınlarımızın, kızlarımızın, çocuklarımızın… satırlardaki izdüşümleri. Gah içimizi paslı bir bıçak gibi deşen gah ağız dolusu küfrettiren........

© dibace.net