Her şey ölçülü ve gayeye matuf yaratılmıştır. Her şey birbirine bağlı birbirinin parçaları gibidir. Biri öbürü için vardır, kendi menfaati için bir şey yaparken bir başka varlık için de fayda sağladığı görülmektedir. Şer gibi görünenler derinlemesine incelendiğinde yaratılışındaki kikmetler bir bir ortaya çıkmaktadır. Mesele daha iyi anlaşılması için şu örneğe bakalım.

Karga dışkısı deyip geçmeyin... Köy yerinde ikindi vakti. Çıt yok.Herkes susmuş, sessizlik konuşuyor. Zaman durdu sanki. Birden bir damlama sesi. "Şıp...Şıp!." Alt mahalledeki çeşmenin musluğu bu.Tamir edilmeli. O arada yan arsaya bir karga kondu. Tedirgin ama ürkek değil. "Gakk, gakk!" Biraz etrafı kolaçan etti. Sağa sola baktı, yere pisledi. Sonra kanatlandı, gitti. Serüven devam ediyor tabi ki. Gece bir domuz girdi o arsaya.Karganın pislediği yeri eşeledi. Domuz eşeledikçe toprağın üstündekiler alta indi. Aylar sonra bir fidan bitti orada.Karganın pislediği yerde.Yavaş yavaş büyüdü.
Dal oldu, yaprak oldu. Ve bir ağaç oldu. İncir ağacı.Karıncalar inciri sever. Önce karıncalar sardı ağacı. Sonra sinekler, sonra börtü böcekler. En son da kuşlar.

Böcekler ağacın filizlerini, meyvalarını yedi, kuşlar böcekleri. Alakargalar da incirleri. Hayvanlar alemi o ağacın çevresinde bir dünya kurmuşlardı kendilerine. Karganın pisliğiyle harcı yapılan, domuzun eşelemesiyle temeli atılan bir dünya bu. O yan arsada yaşam böyle süregiderken, bir insan çıktı ortaya.Arsayı satın almış. Önce duvarlarla çevirdi dört tarafını. Üstünü tel örgülerle sardı. Böylece domuzlar gelmez oldu. Sonra börtü böcekten şikayet etti.Etrafı zehire boğdu. Karıncalar, sinekler, böcekler bir bir öldü. Ardından onları yiyen kuşlar. Sadece bir ağaç kaldı ayakta. Hayvan mezarlığında bir incir ağacı. Tek başına. En son onu da kesti adam. Oradaki hayatı bitirdi. Bir çuval inciri yok (...) etti! İnsan denilen yaşam türünün bilimsel adı, "Homo Sapiens"dir. "Düşündüğünün üstüne........

© Denge