CHP yine adli bir olayla gündemde. Özel’i genel başkan seçtiren kurultay usulsüzlük nedeniyle geri alınmak üzere. Yargıda bu işler olurken televizyon ekranlarında ve sosyal medya hesaplarında büyük bir savaşa tanıklık ediyoruz. Ekremciler ve Kemalciler birbirini kıyasıya suçluyor, her iki tarafın kanaat önderleri ve trol orduları karşı cenahı yok etme derdinde.

Medya üstünlüğü İmamoğlu-Özel ikilisine ait olduğundan bu aralar linçin merkezinde Kemal Kılıçdaroğlu var. Kılıçdaroğlu’nu günah keçisi ilan eden çok sayıda yorum okuyoruz. Eleştiriler iki noktada toplanmış durumda: Seçim kaybetti, neden hâlâ dönmeye çalışıyor. Ayrıca çok yaşlı, partiyi ve ülkeyi gençler yönetmeli. Önce ikinci argümanı tartalım.

Yaşlıların yerini gençlerin alması hayatın normal akışının kaçınılmaz bir parçası. Siyasi hayatta ise bu doğal eğilim epey bir gecikiyor. Bu bir sorun. Ancak geniş halk kitlelerinin yaşlı siyasetçileri gençlere tercih ettiği sayısız örnek var. Trump 78 yaşında ABD başkanlık koltuğuna oturdu yeniden. Erdoğan ve Bahçeli’nin yaşı da yüksek. Ama mesele Kılıçdaroğlu’na gelince birden yaş faktörü tartışılıyor. Bu eğilimin incitici olduğu ve yaşlı ayrımcılığı anlamına geldiği açık. Herkes istediği kadar siyaset yapma hakkına sahip. Gençler de sırf genç oldukları için yaşlılardan daha iyi ve daha başarılı insanlar olmuyorlar.

“Kılıçdaroğlu seçim kaybetti, hâlâ bu neyin hırsı” diyen pek çok kişi var. Öncelikle seçimi kaybeden Kılıçdaroğlu değil, onun şahsında somutlaşan kolektif bir özne. Kılıçdaroğlu girdiği her seçimi kaybettiğinde onu hiçbir şey olmamış gibi destekleyen başta Özgür Özel olmak üzere tüm kurmay heyeti; halktan yoğun bir destek görüyor olmalarına rağmen Kılıçdaroğlu’nun karşısına çıkmayan İmamoğlu ve Yavaş; Meral Akşener’i sindirip Kılıçdaroğlu’nu ortak aday haline getiren 6’lı Masa ve Kılıçdaroğlu’na karşı çıkan herkesi “AKP’nin adamları” diye damgalayan parti medyası topluca seçimi kaybetti. Herkesin seçimi kaybettiği bir ortamda, sadece bir kişiyi........

© Daktilo1984