Türkiye’de siyasetin en temel parametresi (iktidar) sabitleşsin diye diğer her şeyin çok değiştiği, siyasetin yıldırım hızıyla yeni olaylar yarattığı bir dönemden geçiyoruz. Hepimiz de bu olayların sebeplerini, olası sonuçlarını kendimizce yorumluyor ve etrafımızda tartışıyoruz. Ben en çok ana akım seküler muhalif mahallenin içinde yaşayan biriyim. Bu mahallenin parçası olan dostlarım, tanıdıklarım, meslektaşlarım, güncel olayları benden çok farklı yorumluyor. Daha doğrusu, demek ki, bir ben farklı yorumluyorum. Ben kendimi orta yolcu, realist, düz mantık sahibi zannederken, siyasetin nasıl işlediğine dair fikirlerim itibariyle bir radikal olduğumu bu tartışmalarda fark ediyorum. Bu yazıda sizlere delice gelebilecek bazı radikal tezlerimi paylaşacağım.

Radikal Tez 1: Muhalefet baskılandığında, bu muhalefete yaramaz.

Örneğin muhalefete yakın siyasetçiler, kanaat önderleri, gazeteciler, iş insanları veya sendikacılar kovuşturulduğunda, tutuklandığında, siyaset yasağı veya hapisle cezalandırıldığında veyahut sokakta birileri tarafından dövüldüğünde, bu durum o siyasetçiler, kanaat önderleri vb. için iyi bir şey değildir.

Baskı eylemi gerçekleştiğinde, hemen öncesine kıyasla, baskılayanların zannedilenden daha güçlü olduğu, baskılananların zannedilenden daha korumasız olduğu görülmüş olur. Bunlar ne kadar korumasızsa, diğer aktörlerin onlarla dayanışması, onların geleceğine yatırım yapması o kadar zorlaşacaktır, çünkü dayanışanlar da baskılanabilir. Her baskı, doğru zamanlanmış bir sonraki baskıyı kolaylaştıracaktır.

Radikal Tez 2: Hiçbir şey göründüğünün tam tersi değildir.

Bakmasını bilenler için siyasetteki çoğu şey tam da göründüğü gibidir. Gerçek kabul ettiğimiz olguların, gözlemcilerin gerçekliğiyle uygun bir görüntü de üreteceğini varsaymalıyız. Sürekli bir şey gördüğünüzü zannedip, bir yandan tersine inanıyorsanız, hayal dünyasında yaşıyorsunuz........

© Daktilo1984