Duvardaki dev afişten fırlayıp kucaklaşacakmışız gibi bana bakan genç kadın, Suna Pekuysal. Afişe bir de not iliştirilmiş: 23 Nisan 1964 tarihli. “...Gel diyorum, artık gel” diye başlayan; “Tuhaf değil mi, seni seviyorum Suna” diye biten bir not...

Ergun Köknar’ın ömür boyu eşi olacak Suna’ya, “tuhaf” karşılasa da “Seni seviyorum Suna” çığlığı kadar romantik değil elbet tüm mektuplar...

Kimi mektupta hocaların öğrencileri şikâyetleri de var:

“Müdürlüğe... Tiyatro bölümü 1. sınıf öğrencilerinden Coşkun Kara, aynı bölüm öğrencilerinden Müşfik Kenter’in kendisini dövdüğünü (...) Polise başvurulduğunu; müdür yardımcısı müdahalesiyle polisçe bir muamele yapılmadığını öğrendim. Saygılarımla arz ederim.” İmza: Cahit Külebi - Başmuavin. 21.10.1953.

Yok böyle olmayacak baştan başlamalıyım.

Bu vakıftan size daha önce de söz ettim. Dramaturg, eleştirmen Esen Çamurdan’ın inisiyatifi ele almasıyla oluştu. Kuruluşu 2019. Ülkenin koskoca tiyatro mirası göz göre göre yok olurken, ustalar aramızdan ayrılırken, bir tiyatro müzemiz bile yokken, zaten belleksizliğin, unutma ve unutulmanın geçerli olduğu bir dönemdeyken, Esen, “Yol yürürken oluşur” diyerek yola çıktı. O gün bugün bir avuç insanla, olağanüstü çabayla çalışıyorlar. Arşiv topluyorlar. Sözlü tarih çalışması, tanıklıklar, belgeler...

3 gün önce İstanbul Depo’da “Tiyatro Hazinemiz” adlı müthiş bir sergi açtılar. Türkiye Tiyatro Vakfı’nın arşivinden özenle seçilen eserler; sicil defterlerinden kişisel notlara, maaş bordrolarından kurum içi........

© Cumhuriyet