Dün sabah güzel haberi telefonla Nazan Moroğlu verdi. (Zaten bizim tutarsızlıklarla dolu hukuk dünyamızda, o adeta bir kanatsız melek.) “Hadi gözümüz aydın. Özlem Gürses’in ayağındaki elektronik kelepçe çıkarıldı ve ev hapsi sona erdi.”

Elbet çok sevindim. (Tanrım artık nelere sevinir olduk! 52 gündür süren haksızlığa öfkelenmek yerine... Oh nihayet diyebilmek... Ölümü gösterip sıtmaya razı etmek misali) Bütün bunlar, kendi YouTube programında dili sürçtü diye...

Düşünün 8 Mart haftasında PEN Duygu Asena Ödülünü çok değerli üç gazeteciye Özlem Gürses, Nevşin Mengü ve Sedef Kabaş’a vereceğiz ve içlerinden biri ülkemizde hukuk siyasallaştığı için törene katılamayacak!

Benim dikkatimi çeken şu: Üçü de mesleklerinden alıkonmak, cezalandırılmak istendi. Ancak üçü de hücrede, gözaltında, ev hapsinde ya da trol saldırılarında olsun iki şeyden hiç ama hiç vazgeçmediler. Biri özgürlükleri, ikincisi meslekleri. Evet insan hapiste, gözaltında bile özgürlüğünü ve mesleğini sürdürebilme gücüne sahip olabilir. Onlar bu gücü gösterdiler.

PEN Duygu Asena Ödülü gerekçemizi şöyle belirledik: (Haberini daha önce görseniz de kayda geçmesi için paylaşıyorum.)

“PEN Türkiye Yazarlar Derneği, Türkçenin kadın haklarına en duyarlı kalemlerinden, kadın hareketinin öncülerinden yazar Duygu Asena........

© Cumhuriyet