İnsan yürümeye, konuşmaya, düşünmeye başladıktan az sonra üretmeye, kendini geliştirmeye ve ne yazık ki doğaya ve hemcinslerine saldırmaya başladı. Saldırganlık biyolojik yapısının ve hayatta kalma mücadelesinin bir parçasıydı. İnsanın saldırganlığı iki temel şekilde çıkar ortaya. Birincisi fiziksel veya sözel saldırganlık şeklindeki açık saldırganlıktır. Diğeri ise üstü kapalı sinsi bir saldırganlıktır. Bu sinsi saldırganlığa yabancı dillerde “mobbing” deniyor. Türkçemizde ise bu saldırganlık türü sıklıkla “duygusal taciz” veya “yıldırma” olarak adlandırılıyor. TDK’nin önerisi uyarınca mobbinge “bezdiri” demeyi tercih ediyorum.

Bezdiride görünür bir saldırganlık yokken bir kişinin veya grubun birtakım sinsi davranışlarla mağduru canından bezdirmesi söz konusudur. Bezdiren grubun neler yaptığına ilişkin birkaç örnek:

İşyerlerinde, okullarda, büyük ailelerde bir veya birkaç kişi çoğunlukla bir kişiyi sessizce dışlamaya, yok saymaya başlar, örneğin selam vermezler. Bu örtülü saldırganlık giderek dozunu artırır, sonuçta fiziksel saldırganlığa veya işten atmaya dönüşebilir.*

Bezdiriye uğrayan kişi bulunduğu grupta başlangıçta aleyhine bir atmosferin belli belirsiz şekilde oluşmaya başladığını hisseder. Grubu ona soğuk davranmaktadır, bir odaya girdiğinde ani suskunluk olur, aleyhimde mi konuşuyorlardı diye düşünmeye başlar. İşiyle ilgili bilgi akışında kesintiler olur, bazen nasıl olursa bütün grup onu bir toplantıya çağırmayı unutur. Kendisine görev tanımı dışında basit işler verilir, statüsü ondan düşük birisini onu denetlemekle görevlendirirler.........

© Cumhuriyet