Bir ülkenin solmaya yüz tutan umutları nasıl yeşertilir? Her muhalefet edenin susturulduğu, siyasetçisi, sanatçısı, öğrencisi herkesin tutuklanarak neredeyse dev bir hapishaneye dönüştürülen bir ülkenin halkı geleceğine nasıl sahip çıkar? 23 yıllık bir iktidarın aşama aşama devletin tüm güçlerini -yargıdan polise, RTÜK’ten medyaya kadar- kendisine muhalif sesleri bastırmak için seferber etmesine karşı nasıl mücadele verilir? Büyük sorular... Zor sorular...

Ülkem bu sorunun yanıtını arıyor. “Haksızlıklara, eşitsizliklere, yoksullaştıran, yoksunlaştıran politikalara” karşı çıkan kesim diyelim. Sayımız hiç de az değil. Ama tüm erkin tek elde toplandığı bir sistemde mücadele de hiç kolay değil.

Kadıköy’deyim. 1 Mayıs mitinginde. Sabah uyandığımda boğazımda düğümlenen acı ve umutsuzluk duygusu renkli kortejlerin arasında ilerledikçe azalıyor. Gece uykuya dalarken beynimde “telef” sözcüğü yankılanıp duruyordu. “Bunun nefesi 2028’e kadar yetecek mi, göreceğiz. Bakalım cumhurbaşkanlığı hevesi yolunda daha kaç CHP’li siyaset yolunda telef olup........

© Cumhuriyet