Ahmed Arif’in deyişiyle Nuh’a beşikler veren, Havva Ana’yı dünkü çocuk sayan, fukaralıktan utanan, çıplaklıktan fideleri üşüyen, harmanı kesatlaştırılan, binlerce yıl sağılan; hükümdarların, saldırganların, haydutların haraç saldıkları; gölgesiz göçüp giden şahları, sultanları takmayan; dostuna selam edip dayatan güzel insanlar mahzun ve garip olmayın; içeride, dışarıda, derste, sırada, nerede olursa olsun celladın, fırsatçının, fesatçının, hainin üstüne üstüne yürüyün, yüzüne tükürün; kitap, iş, tırnak, diş, umut, sevda, düş ile dayanın diyen; tek umudunun her biri bir vatan parçası ve kaç bin yıllık hasretinin koncası olan kızlarında, oğullarında olduğunu haykıran Anadolu’nun kıvanç veren birikimi var.

Bu birikime layık olma bilinci, yaşamdan sorumluluk duyan insanların kendiliklerinden boyunlarına astığı ağır bir yüktür.

Bu yük, gün olur kahredici ağırlığıyla ezer insanım diyeni; gün olur bedeller ödetse de yaşamı anlamlı kılmanın yöntemi olarak insanlaşmaya, özgürleşmeye yelken açtırır.

“Milletin azim ve kararlılığı”yla gideceği yolu arayışı müthiş bir büyük adımın, habercisidir.

Anadolu’ya layık olma sınavıyla karşı karşıya gelen insanların arayışını Kuvayı Milliye’ye, görkemli bir halk hareketine dönüştürmeyi başaran bir büyük bilgenin, Mustafa........

© Cumhuriyet