Kimi dinleyici viyolayı keman ile karıştırır. Viyola, tok sesiyle yaylı sazlar ailesinin önemli bir üyesidir. Viyolanın boyu da yayı da kemandan farklıdır. Orkestrada birinci kemanlar sabit bir yerde çalarken viyola ve ikinci kemanların salonun akustiğine göre yer değiştirebildiğini görürüz. Yaylı çalgılar ailesinde sesin gürlük sıralamasına doğru keman, viyola, viyolonsel ve kontrbas yer alır. Viyolayı tesadüfen seçmiş müzikçiler olduğu gibi onun sesindeki toklukla özleşmiş müzikçiler de vardır.

İkisi de Avrupa’nın ünlü orkestralarında yer almış, Ankara Devlet Konservatuvarı’nda yetişmiş ve aynı yıl vefat etmiş iki değerli viyolacımıza değinmek istiyorum: İmer Saraçoğlu (1935-2020) ve Ruşen Güneş (1940- 2020).

Amsterdam Concertgebouw Kraliyet Orkestrası’nda tam 28 yıl viyola grubunun üyesi olan İmer Saraçoğlu, 1957’de Ankara Devlet Konservatuvarı Viyola Bölümü’nü bitirmiş, önce Ankara Operası Orkestrası’nda beş yıl çalmış. Sonra Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası’na geçmiş ve orada çalışırken Hollanda’daki bir yaylı çalgılar dörtlüsü ona burs bulmuş, önce Den Haag’a gidip bir süre bir viyola hocasından ders almış. Daha sonra Concertgebouw Orkestrası’nın viyola grup şefi Klaas Boon’un oluşturduğu oda müziği topluluğunun üyesi olmuş; ünlü Concertgebouw Orkestrası’nın sınavına girip kazanmış. Eşi ile........

© Cumhuriyet