Suçlanan insanları mahkûm etmeden hapse atmak, ailelerinden uzak cezaevlerine, kötü koşullarda nakletmek, nakledildikleri yerlerde de kötü koşullar altında yaşatmak, ayrıca mahpusları “itirafçı” olmaya zorlamak, Ortaçağ’da, Avrupa’daki dinci Engizisyon Mahkemeleri’nde kullanılan çağ gerisi yöntemleri akla getirir.

Bu konudaki tarihsel bilgileri aşağıda özetledim.

***

Ortaçağ’daki Engizisyon yargılamalarında itiraf almak, suçlamaların kanıtlanması için kullanılan temel yollardan biriydi.

İtiraf elde etme yöntemleri ise Ortaçağ’ın acımasız uygulamalarını yansıtır:

1. Psikolojik Baskı ve Tehdit:

Sanıklar, genellikle uzun süre hücrelerde tek başlarına tutularak yalnızlık, korku ve belirsizliğe mahkûm edilirdi.

Engizisyon Mahkemeleri, sanığa atılı olan suçu itiraf ettirmek için dini inançları kullanır, günah çıkarma ve tövbenin ruhsal kurtuluş getireceğini anlatırlardı. Suçlananlar itiraf etmedikleri takdirde, ebedi cehennem azabı ya da idam gibi dünyevi cezalarla tehdit edilirdi.

2. Sorgulama ve Tuzak Sorular:

Engizisyon yargıçları, sanıkları çapraz sorguya tabi tutar ve teolojik ya da karmaşık sorularla çelişkili ifadeler vermelerini sağlamaya çalışırdı.

Bu sorgulamalar günlerce sürebilir, sanığın iradesini........

© Cumhuriyet