Yıldızlı göklerdeki mucizeyi anlatanlar, sen maviliğe bakarken bastığın toprağı götürüyor.

Ah şu Kemalistler! Ah şu solcular! Ah şu CeHaPe zihniyeti! Bizim İslamcılar tam ümmeti birleştirecekti, tam İslam dünyasını buluşturacaktı, tam Müslümanları zafere koşturacaktı... Onlar yüzünden yine olmadı!

Şaka bir yana, Menzil cemaatindeki kavgadan söz ediyorum. Muhabirimiz Aytunç Ürkmez ve BirGün’den İsmail Arı an an haberleştiriyor. Peki biz bu savaşı nasıl okuyacağız?

Önce silsileyi sıralayalım.

“Bin yıllık Halidiyye geleneği” deseler de Menzil, şeyh Abdulhakim Erol’un 1971’de Adıyaman’ın Menzil köyüne yerleşmesinden adını aldı. Ölümünün ardından oğlu Muhammed Raşit Erol tarikatın başına geçti. 1993’te o ölünce kardeşi Abdulbaki Erol geçti. Tarikatta büyük kavga, yeni şeyh Abdulbaki Erol (Semerkandçılar) ile Muhammed Raşit Erol’un oğlu Fevzettin Erol (Buharacılar) arasında yaşandı. Abdulbaki Erol iki yıl önce ölünce ardında yedi halifelik bir konsey bıraktı. Ama konseydeki üç kişi oğulları Saki, Fettah ve Mübarek’ti. Babaları ölünce konsey monsey unutuldu. Kardeşler arası savaş başladı. Kim hangi araziyi alacak, hangi vakıf kimin elinde olacak, cemaatin milyarlarca parası nasıl paylaşılacak? Müritlerin paralarıyla biriken mülkler, babadan oğula miras sayılarak pay edildi. Başlangıçta ağabey Saki Erol’un cemaatin hâkimi olacağı düşünülüyordu. Miras paylaşımıyla güç savaşı tepetaklak oldu. İşte son taşlı sopalı çatışma, köydeki yazlık caminin ön cephesinde bulunan arazi üzerine çıktı.

Ders bir: Tarikatlar müritlerine parmaklarıyla gökyüzünü gösterseler de dünyevi organizasyonlardır. Güçlerini yerdeki varlıklardan alır.

Ders iki: Tarikatlarda post, Tanrı’nın ilmiyle değil, miras hukukuyla devredilir. Babadan çocuklara devredilen servetle birlikte tarikatın sarığı da yer değiştirir. Unutmayın, Menzil’de dini mekânlar bile mirasla dağıtıldı.

Ders üç: Tarikatların yoksul müritlerin emekleriyle biriktirdikleri servetlerinin sahipliğini şeyhler yapar. Her patron şeyh değildir ama her........

© Cumhuriyet